بیماری خود ایمنی چیست؟

بیماری خودایمنی وضعیتی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بدن شما حمله می کند.

سیستم ایمنی معمولا در برابر باکتری ها و ویروس ها محافظت می کند. وقتی این مهاجمان خارجی را احساس می کند، ارتشی از سلول های جنگنده را برای حمله به آنها می فرستد.

معمولاً سیستم ایمنی می تواند تفاوت بین سلول های خارجی و سلول های خود را تشخیص دهد.

در یک بیماری خودایمنی، سیستم ایمنی بخشی از بدن شما مانند مفاصل یا پوست را به عنوان خارجی اشتباه می گیرد. پروتئین هایی به نام اتوآنتی بادی را آزاد می کند که به سلول های سالم حمله می کند.

برخی از بیماری های خودایمنی تنها یک اندام را هدف قرار می دهند. دیابت نوع 1 به پانکراس آسیب می رساند. سایر بیماری ها مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیکSLE یا لوپوس می توانند کل بدن را تحت تاثیر قرار دهند.

14 بیماری خودایمنی رایج

بیش از 80 بیماری خودایمنی وجود دارد. در اینجا 14 مورد از رایج ترین آنها آورده شده است.

1. دیابت نوع 1

لوزالمعده هورمون انسولین تولید می کند که به تنظیم سطح قند خون کمک می کند. در دیابت نوع 1، سیستم ایمنی به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله کرده و آنها را از بین می برد.

نتایج قند خون بالا می تواند به رگ ها و اندام های خونی از جمله قلب، کلیه ها، چشم ها و اعصاب آسیب برساند.

2. آرتریت روماتوئید RA

در آرتریت روماتوئید (RA)، سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله می کند. این حمله باعث قرمزی، گرمی، درد و سفتی مفاصل می شود.

برخلاف استئوآرتریت، که معمولاً افراد را با افزایش سن درگیر می‌کند، RA می‌تواند از 30 سالگی یا زودتر شروع شود.

3. پسوریازیس/آرتریت پسوریاتیک

سلول های پوست رشد می کنند و زمانی که دیگر مورد نیاز نیستند می ریزند. پسوریازیس باعث می شود سلول های پوست خیلی سریع تکثیر شوند. سلول‌های اضافی ایجاد می‌شوند و لکه‌های قرمز و ملتهب را تشکیل می‌دهند که معمولاً با پوسته‌های سفید نقره‌ای روی پوست روشن‌تر همراه است. در پوست های تیره تر، پسوریازیس می تواند بنفش یا قهوه ای تیره با پوسته های خاکستری ظاهر شود.

تا 30 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس نیز دچار تورم، سفتی و درد در مفاصل خود می شوند. این شکل از بیماری آرتریت پسوریاتیک نامیده می شود.

4. ام اس

مولتیپل اسکلروزیس MS به غلاف میلین، پوشش محافظ اطراف سلول های عصبی در سیستم عصبی مرکزی آسیب می رساند. آسیب به غلاف میلین سرعت انتقال پیام ها را بین مغز و نخاع به و از بقیه بدن کاهش می دهد.

این آسیب می تواند منجر به بی حسی، ضعف، مشکلات تعادلی و مشکل در راه رفتن شود. این بیماری به اشکال مختلفی ظاهر می شود که با سرعت های متفاوتی پیشرفت می کند. طبق یک مطالعه در سال 2012، حدود 50 درصد از افراد مبتلا به ام اس به کمک راه رفتن در 15 سال پس از شروع بیماری نیاز دارند.

5. لوپوس اریتماتوز سیستمیک SLE

اگرچه پزشکان در دهه 1800 برای اولین بار لوپوس را به عنوان یک بیماری پوستی به دلیل بثوراتی که معمولاً ایجاد می کند توصیف کردند، شکل سیستمیک که شایع ترین آن است، در واقع بسیاری از اندام ها از جمله مفاصل، کلیه ها، مغز و قلب را تحت تاثیر قرار می دهد.

درد مفاصل، خستگی و بثورات از شایع ترین علائم هستند.

6. بیماری التهابی روده

بیماری التهابی روده  IBD شرایطی را توصیف می کند که باعث التهاب در پوشش دیواره روده می شود. هر نوع IBD بخش متفاوتی از دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار می دهد.

    بیماری کرون می تواند هر بخشی از دستگاه گوارش، از دهان تا مقعد را ملتهب کند.

    کولیت اولسراتیو تنها پوشش داخلی روده بزرگ (کولون) و راست روده را درگیر می کند.

7. بیماری آدیسون

بیماری آدیسون غدد آدرنال را تحت تأثیر قرار می دهد که هورمون های کورتیزول و آلدوسترون و همچنین هورمون های آندروژن را تولید می کند. کورتیزول بسیار کم می تواند بر نحوه استفاده و ذخیره کربوهیدرات ها و قند (گلوکز) در بدن تأثیر بگذارد. کمبود آلدوسترون منجر به از دست دادن سدیم و پتاسیم اضافی در جریان خون می شود.

علائم شامل ضعف، خستگی، کاهش وزن و قند خون پایین است.

8. بیماری گریوز

بیماری گریوز به غده تیروئید در گردن حمله می کند و باعث تولید بیش از حد هورمون های آن می شود. هورمون های تیروئید مصرف انرژی بدن را کنترل می کنند که به عنوان متابولیسم شناخته می شود.

داشتن بیش از حد این هورمون ها فعالیت های بدن شما را افزایش می دهد و باعث ایجاد علائمی مانند عصبی بودن، ضربان قلب سریع، عدم تحمل گرما و کاهش وزن می شود.

یکی از علائم بالقوه این بیماری، برآمدگی چشم است که اگزوفتالموس نامیده می شود. بر اساس مطالعه ای که در سال 1993 انجام شد، می تواند به عنوان بخشی از افتالموپاتی گریوز رخ دهد که در حدود 30 درصد از مبتلایان به بیماری گریوز رخ می دهد.

9. سندرم شوگرن

این عارضه به غده هایی که روان کننده چشم و دهان هستند حمله می کند. علائم مشخصه سندرم شوگرن خشکی چشم و خشکی دهان است، اما ممکن است مفاصل یا پوست را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

10. تیروئیدیت هاشیموتو

در تیروئیدیت هاشیموتو، تولید هورمون تیروئید به تدریج کاهش می یابد. علائم شامل افزایش وزن، حساسیت به سرما، خستگی، ریزش مو و تورم تیروئید (گواتر) است.

11. میاستنی گراویس

میاستنی گراویس بر تکانه های عصبی تأثیر می گذارد که به مغز در کنترل ماهیچه ها کمک می کند. هنگامی که ارتباط اعصاب به ماهیچه ها مختل می شود، سیگنال ها نمی توانند ماهیچه ها را به سمت انقباض هدایت کنند.

شایع ترین علامت ضعف عضلانی است که با فعالیت بدتر می شود و با استراحت بهبود می یابد. ماهیچه هایی که حرکات چشم، باز شدن پلک، بلع و حرکات صورت را کنترل می کنند اغلب درگیر می شوند.

12. واسکولیت خود ایمنی

واسکولیت خود ایمنی زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به رگ های خونی حمله می کند. التهابی که در نتیجه ایجاد می شود، شریان ها و وریدها را باریک می کند و اجازه می دهد خون کمتری در آنها جریان یابد.

13. کم خونی پرنیشیوز

این وضعیت باعث کمبود پروتئین ساخته شده توسط سلول های پوششی معده می شود، که یک عامل ذاتی مورد نیاز روده کوچک برای جذب ویتامین B12 از غذا است. بدون مقدار کافی این ویتامین، فرد دچار کم خونی می شود و توانایی بدن برای سنتز DNA مناسب تغییر می کند.

کم خونی پرنیشیوز در افراد مسن شایع تر است. بر اساس یک مطالعه در سال 2012، 0.1٪ از افراد به طور کلی اما نزدیک به 2٪ از افراد بالای 60 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.

14. بیماری سلیاک

افراد مبتلا به بیماری سلیاک نمی توانند از غذاهای حاوی گلوتن، پروتئین موجود در گندم، چاودار و سایر محصولات غلات استفاده کنند. هنگامی که گلوتن در روده کوچک است، سیستم ایمنی بدن به این قسمت از دستگاه گوارش حمله کرده و باعث التهاب می شود.

یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که بیماری سلیاک حدود 1٪ از افراد در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. بسیاری از افراد حساسیت به گلوتن را گزارش کرده اند که یک بیماری خودایمنی نیست اما می تواند علائم مشابهی مانند اسهال و درد شکم داشته باشد.
برخی از کیت های پر مصرف تشخیص بیماری های خود ایمنی

کیت آزمایش CCP

کیت Anti-CCP یک تست ایمونوآنزیمی (ELISA) است که برای تعیین کمی آنتی بادی های کلاس IgG علیه پپتیدهای سیترولین دار حلقوی موجود در سرم یا پلاسمای انسانی در نظر گرفته شده است. آزمایش آنتی بادی CCP برای کمک به تشخیص آرتریت روماتوئید استفاده می شود. اغلب همراه یا بعد از آزمایش فاکتور روماتوئید (RF) انجام می شود. فاکتورهای روماتوئید نوع دیگری از اتوآنتی بادی هستند. آزمایشات RF آزمایش اصلی برای کمک به تشخیص آرتریت روماتوئید بود.

کیت آزمایش ANA screen

کیت الایزا صفحه نمایش ANA انسانی برای غربالگری غلظت های کمی اتوآنتی بادی های IgG در برابر آنتی ژن های هسته ای (آنتی بادی های ضد هسته ای، صفحه نمایش  ANAدر سرم یا پلاسمای انسانی طراحی شده است. این سنجش دارای حداقل حد حساسیت تحلیلی تشخیص است.

آزمایش ANA برای کمک به تشخیص اختلالات خود ایمنی، مانند: لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، شایع ترین نوع لوپوس استفاده می شود. لوپوس یک بیماری مزمن (طولانی) است که بسیاری از قسمت های بدن از جمله مفاصل، پوست، قلب، ریه ها، رگ های خونی، کلیه ها و مغز را درگیر می کند.

کیت آزمایش MPO (P-ANCA)

کیت تست MPO-ANCA برای تشخیص و کمیت آنتی بادی های IgG به میلوپراکسیداز در سرم های انسانی است. این روش برای تشخیص آنتی‌بادی‌ها در یک نمونه سرم استفاده می‌شود و نتایج آزمایش به عنوان کمکی برای تشخیص پلی آنژیت میکروسکوپی استفاده می‌شود.

آزمایش خون MPO سطح آنتی بادی میلوپراکسیداز را اندازه گیری می کند. افزایش آنتی بادی های میلوپراکسیداز با بیماری های عروقی، لوپوس و سایر شرایط التهابی مرتبط است.

کیت آزمایش PR3 (C-ANCA)

کیت تست PR3-ANCA برای تشخیص و کمیت آنتی بادی های IgG به پروتئیناز 3 (PR3) در سرم های انسانی است.

آزمایش ANCA میزان این اتوآنتی بادی ها را در خون شناسایی و اندازه گیری می کند. دو مورد از رایج ترین ANCA ها اتوآنتی بادی هایی هستند که پروتئین های میلوپراکسیداز (MPO) و پروتئیناز 3 (PR3) را هدف قرار می دهند. اینها به ترتیب pANCA و cANCA نامیده می شوند.

کیت آزمایش Phospholipid

آنتی بادی های آنتی فسفولیپید گروهی از پروتئین های ایمنی (آنتی بادی ها) هستند که بدن به اشتباه در پاسخ خود ایمنی به فسفولیپیدها علیه خود تولید می کند. آزمایش‌ها می‌توانند این اتوآنتی‌بادی‌هایی را که به فسفولیپیدها متصل می‌شوند شناسایی کنند و به روشی که به خوبی شناخته نشده است، خطر لخته شدن بیش از حد خون را افزایش می‌دهند.

کیت سنجش فسفولیپید (رنگ سنجی/فلورومتریک) یک روش ساده، دقیق و قابل تکرار برای اندازه گیری کل فسفولیپیدهای حاوی کولین در نمونه های بیولوژیکی مانند سرم و پلاسما است. این کیت سنجش توانمندی بالایی از مهارکننده‌ها/القاکننده‌های مؤثر بر متابولیسم فسفولیپید ارائه می‌کند.

فسفولیپیدها اجزای طبیعی و جدایی ناپذیر سلول ها هستند. آنها اجزای ساختاری غشای سطح سلولی و غشاهای درون سلولی هستند، زیرا به حفظ استحکام، انعطاف پذیری و یکپارچگی آنها کمک می کنند.

فسفولیپیدها در مغز، نخاع و مایعات بدن مانند پلاسما به وفور یافت می‌شوند، اما عمدتاً در غشاهای سلولی و اندامک‌های مختلف از جمله میتوکندری، سلول‌های اندوتلیال و پلاکت‌های تجمع یافته و/یا فعال‌شده وجود دارند.

کیت آزمایش Cardiolipin

آزمایش آنتی بادی کاردیولیپین، آنتی بادی های کاردیولیپین را در خون تشخیص می دهد. این آزمایش به نمونه خونی نیاز دارد که معمولاً از ورید بازو گرفته می شود. این آزمایش معمولاً زمانی انجام می‌شود که بیمار لخته‌های خونی غیرقابل توضیح، سقط‌های مکرر یا علائم بیماری خودایمنی را تجربه کند.

کاردیولیپین یک فسفولیپید یا نوعی چربی در خون است. سطح این آنتی بادی ها اغلب در افراد مبتلا به لخته شدن خون غیرطبیعی، بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس یا سقط های مکرر بالا است.

کیت آزمایش) tTG (IgG IgA IgM

آزمایش IgA، IgM یا IgG ترانس گلوتامیناز بافتی  (TTG) به عنوان بخشی از ارزیابی برای کمک به پزشکان در تشخیص بیماری سلیاک استفاده می شود. بیماری سلیاک یک اختلال خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به اشتباه گلوتن را به عنوان یک مهاجم خارجی در نظر می گیرد.

تفسیر. نتایج مثبت برای آنتی بادی های IgG ترانس گلوتامیناز بافتی (tTG) با تشخیص بیماری سلیاک، به ویژه در افرادی که کمبود IgA دارند، مطابقت دارد.

آزمایش IgA ترانس گلوتامیناز بافتی ( (tTg-IgAبرای کمک به پزشکان در تشخیص بیماری سلیاک استفاده می شود. در این اختلال خودایمنی، سیستم ایمنی به اشتباه فکر می‌کند که گلوتن - پروتئین موجود در گندم، جو، چاودار و جو - یک مهاجم خارجی است.

خرید انواع کیت الایزا